Het uur van afscheid was gekomen
Zijn schip moest weer naar zee
Ze vroeg met tranen in haar ogen
Neem mij toch met je mee
Hij zei: je moet niet huilen meisje
Straks ben ik weer bij jou
Dit is beslist mijn laatste reisje
En dan wordt jij m'n vrouw

refrain:
Als de witte rozen bloeien gaan
Zullen bruiloftsklokken voor ons slaan
Nooit ga ik dan meer bij jou vandaan
Als de rozen bloeien gaan

Haar zeeman is nooit weer gekomen
Zijn scheepje bleef op zee
Voorbij zijn al haar mooie dromen
Geen bruiloft voor hen twee
Haar allermooiste witte rozen
Plukt zij nu voor hem af
En met de tranen in haar ogen
Legt zij ze op zijn graf

refrain
refrain