Había un lume aceso
Na casa dos abós.
Agora ben comprendo
Que o lume eramos nós.

O pai que contaba unha
Historia medoñenta.
A nai surría, pois
A historia n´era certa.

Afóra, nos camiños
Refungaba o corisco.
Unha irmá preguntaba
Polos probes de cristo.

O vento neboeiro
Agollapaba a chaira.
¿onde están esta noite
Os que non teñen casa?

O bosco era un misterio
Rumoroso e lonxano.
O irmáo máis pequeno
Preguntaba calado.

Agora é xa un home,
E sigue preguntando.
Agora é xa un home,
E sigue preguntando.